Co powinieneś dostać od swojego dziecka na prezent?

Było to piękne jesienne popołudnie. Złote liście leniwie i cicho opadały na wilgotną, ciemną drogę. Razem z bratem postanowiliśmy wybudować coś imponującego. Klocki coraz bardziej przypominały wysoką wieżę, kiedy usłyszeliśmy wołanie taty: Dzieci, chodźcie, musimy porozmawiać.

Tata nie wzbudzał naszego lęku, więc radośnie przybiegliśmy. Przebiegając przez korytarz poczuliśmy zapach domowego drożdżowego ciasta, które mama szykowała na sobotni deser. Tata siedział wygodnie w swoim zielonym fotelu, tuż obok okna. Lekko uniósł głowę znad książki, dłonią przeczesał gdzieniegdzie posypane srebrem włosy, po czym klepnął się mocno w nogę i żwawo dodał: wskakujcie. Po chwili oboje byliśmy do niego przytuleni. Było ciepło, bezpiecznie, a przez szparki w koszuli mogliśmy widzieć taty brzuch.

Kto by się spodziewał, że zaraz usłyszymy jedną z najważniejszych lekcji z dzieciństwa:

Dzieci. Dostajecie ode mnie kieszonkowe. Prawda?
Tak ( wtedy było to całe 5 zł. Kawa INKA, którą kupiłam mamie na prezent kosztowała całe 2,6 zł ).
Proszę, przestańcie kupować mi prezenty, bo to jest tak, jakbym ja sobie sam kupił prezent. Wolałbym dostawać coś, co sami wymyślicie.

Te słowa rozpoczęły bardzo wyjątkowy etap w moim życiu – WYMYŚLANIE. Może Ciuchcia Zdrowia, to jest właśnie efekt ruszenia komórek mózgowych w tamtym czasie?! 😀

Każde urodziny czy Nowy Rok były pretekstem do kombinowania, myślenia i zastanawiania się co i komu wykombinować. Przez te wszystkie lata, powstało wiele unikatowych perełek, które często wywoływały wzruszenie obdarowanych.

Początkowo prezenty były skromne: rysunek, własnoręcznie ulepiona figurka, potem stawały się bardziej zaawansowane. Czasami prace na prezent noworoczny rozpoczynałyśmy z siostrą już we wrześniu! Przez te domowe pomysły, można powiedzieć że wydałyśmy już jedną książkę i jedną grę planszową (widoczną na zdjęciu).

Pytanie: czy było warto?

Myślę, że to jedna z najważniejszych lekcji której nauczyli mnie rodzice – DAWAĆ, ale mądrze. Nie czekać na prezent. Przebierać nogami z podekscytowania na obdarowanie bliskich i zobaczenie ich reakcji.

(PS. Ten cały wstęp z liśćmi, fotelem i wieżą… nie był prawdziwy – chciałam w ten sposób zbudować odpowiedni nastrój).